EHME (Leitza) - Inpernu hotzean barrena...(Unai.U)

  Gutxienez 42ko 5.erronka (Euskal Herriko Mendi Erronka, 65 km 3500+)

EH. Mendi erronkaren logoa

   Urtarrilean lasterketako spota grabatzen egon ginenetik, gogo haundia nuen. ESAITek antolatutako lasterketa baterako zen eta gidoia Josebak prestatu zuenez, gu aktore lanetan jarri gintuen. Berau grabatzen pasatako goizak gauza askotarako eman zuen. Bertan korrikalari ezagun batzuk izateaz gain ( The North Face taldeko Zigor Iturrieta eta Euskal Selekzioko Oihana Azkorbebeitia) beste pertsonai haundi bat ezagutzeko aukera izan nuen.: Benito Lekuona. Izenak agian asko esango ez dizuen arren, oso ezaguna da lasterketa guztiak...albarkekin egiten dituelako. Bero haundienarekin, elurrarekin, lokatzarekin nahiz eguraldi bikainarekin, Benito beti albarkekin. Eta nola ez, larunbatean ere han zen...albarkak oinetan.

Benito Lekuona haundia.

     Orduan oraindik ez zuten argi zein izango zen ibilbidea. Ultratrail bat izango zela argi zegoen baina luzerarekin eta datarekin zalantza batzuk sortu ziren. Azkenean 65 km. eta 3500 metrotako penditza + metatua, data ekainaren 1ean izango zen. Ibilbideak  Leitza, Gorriti, Atallo, Gaintza etab. igaroko zituen, berriro ere Leitzara itzultzeko. Lasterketaren gidari teknikoa, Iñaki Pazos gallartarra izango zen eta oso gogotsu zegoen, aurrean izango zuen erronkarekin.

     Urtea hasi zenean eta Gutxienez42 ko proiektuan, ez genuen lasterketa tartean sartu. Data hauetarako Zegama-Aizkorri genuen buruan. Bertan irteteko izaten diren zailtasunen aurrean, berau utzi eta Leitzan aterako ginen. Banekien apirilaren bukaeran, Bartzelonako ultratraila zela, eta ez nekien hilabete batean errekuperatzeko gai izango nintzen. Hala ere biak egitea erabaki nuen. Bartzelonan inoiz baino gustorago ibili ondoren, hurrengo astean belauneko miñak berriro ere bistaratu zitzaizkidan. Bi aste deskantsuan eman ondoren, beste bi aste nituen forma ez galtzeko. Banekien ez zela nahiko denbora, baina entrenamendu luze pare bat egiteko aukera izango nuen behintzat. Ba ez !! Oso nekatua sentitzen nintzen eta eguraldiaren aitzakiarekin, entrenaldi luze bat besterik ez nuen egin. Asko sufrituko nuela argi neukan. Penditza haundia duen lasterketa zen eta jakinik igotzeko dudan erreztasuna...Hala ere irteeran izango nintzen.

Erabili nuen materiala

  APALATEGI  KIROLAK en LAFUMA arropa jantzi eta konturatzerako gosaltzen nintzen. Gosaltzen ari nintzela, lehen zalantzak. Zapatillak oso gastatuak nituen eta izango zen lokatzarekin, makilak eramatea erabaki nuen. Eskerrak...Gosaltzeko, bizkotxo energetiko bat, 3 bimbo nozillarekin, platano bat, bi baso zuku eta bi kafe huts. Goizeko 5,30tan Joseba zain nuen etxe azpian. Tolosan Joseba Tobar eta ibarran Maitane Garmendia jaso ondoren, Leitzara. Bertan ezagun asko agurtu ondoren, beste kafe huts bat hartzera. Giroa aparta zen Leitzan. 500 korrikalari eta euria mara-mara. Irteeran jarri orduko, ezinegona nabaria zen lasterkariengan.

   Ekainak 1. Goizeko 4,30tan iratzargailuak jo eta jeiki naiz. Lehiotik begiratu eta euria. Ño, etzeok giro ederrik baño..! Aurretik prestatua nuen

Maitane - ni - Iker Beloki - Luis Lasa - Joseba Insausti

     Nik, lasterketa Aitor Lopez Rekarte lagunarekin egiteko asmoa nuen. Berak lehen ultra zuen eta Zegaman aurreko astean pasatako une txarrak ahaztu nahi zituen. Baita ederki ahaztu ere Aitorrek. Irteera eman orduko,

jendea ziztu bizian atera zen. Ni, Aitor laguna ondoan nuela lasai. Haserako iladak ekidin ondoren, basoan barneratu ginen. Lokatza nabaria zen eta haserako lehen maldek agerian uzten zuten eguna luze eta gogor joango zela. Gorputza oso eroso ez neraman arren, gustora nindoan. Aitor, ze esanik ez. Gorritira ederki iritsi ginen, anoa postuan bi platano, bi laranja eta bi ur trago.Aldapa behera, Aitorrek aurre hartu zidan...eta berriro ez nuen ikusiko. Errez zihoan eta benetan poztu nintzen. Artean herrikidea dudan Iosu Mikelarenarekin hitz batzuk egiteko aukera izan nuen. Atalloko errepidea utzi eta Gaintza aldera igotzen hasi ginen. Lokatza ikaragarria zen eta ordurako hotza ere ederki somatzen genuen. Gaintzan beste bi platano, bi laranja zati, bi bollo eta hiru ur trago. Hementxe hasten zen hainbeste beldur nion Km.Bertikala. Banekien gutxienez ordu ta laurden  beharko nituela eta zorua zegoen bezela gainera...Horrek beldurtzen ninduen. Bidean Llorones Team (larunbatetako koadrilla)-eko Mikel Lopetegi, Joseba Bengoetxea eta Mikel Imaz topatu nituen.

     - Zemuz zeate (nik haie) ?

     - Ta hi ? Ondo ? Bestea ( Tximista ) hor jundek bere Red Bulla hartuta !! 

     - Maloo !! Ea helmugan ikusten gean.

Ez nintzen nahi ordurako iritsi, dedio !! 20.kma. zen. Bizkarra karga karga eginda neukan eta oinak ere nekatuta. Handik aldapa behera nindoala, zas !!! Lehenengo erorketa ederra eta ezker aldeko besoa dardar batean. Muturrez aurrera erori eta ezker aldean kolpe serioa. Caguen la...! Berriro altxa, loia ahal nuen neurrian kendu eta San Mielerako igoera. Bertan Peio Gorostegirekin bi hitz egiteko aukera izan nuen.

     - Ze Unai. Dena ondo?

     - Nahiko ondo (gezurra galanta). Ea nola iristen geran gora.

Igoera astuna egin zitzaidan eta besoa ere ez nuen eroso. Igoeran asko pentsatu gabe, aurrean nuen korrikalari bati segika gustora nindoan. Banekien malda gogorrenak paseak nituela eta horrek asko lasaitzen ninduen. Konturatzerako San Mielen nintzen. 0 gradu omen zeuden eta bertan salda ikusi nuenean, zerua ireki zitzaidan.Ez zen Besabiko salda baina...Bertakoei erorketaren ondorioz nuen lokatza pixkat kentzeko esan ondoren, lau baso salda hartzeko aprobetxatu nuen. 10 bat minuturen ostean, jan eta edan ederki egin ondoren, urrutitik Maitane Garmendia azaltzen da anoa gunera.

Ikerrekin irteeran

     - Zemuz Unai? Ikerrek (Beloki) lasterketa utzi du Gaintzan.

     - Kolpe ederra hartuta besoan. Ze pasa zaio ba Ikerri? Zu zemuz?

     - Ez omen zihoan ondo eta uztea erabaki du. Ni ere belaunarekin burrukan.

Maitane, aspaldiko laguna dut. Lehengo urtean Goierriko 2 Haundiak ere batera eginak genituen (orduan ere mixeria ugari) eta banekien sufritzen ederki zekiela. Berarekin joatea, bientzako ona izango zen. Maitaneri, aurrerago harrapatuko zidala esan ondoren, jeisteari ekin nion. Oso arriskutsu zegoen eta nire zapatillen suelak, gure alaba txikiaren ipurdia bezain leunak zeudela ikusirik, mantso jeisteari ekin nion. Aldapa beherak oso gustoko ditudan arren, ez nintzen seguru ikusten. Eta halako batean...zas !! Bigarren erorketa. Pu...Soria !! Ezkerreko hanka bi harriren artean kateatuta gelditu ondoren, eskubitara giratu eta eskuineko matrailarekin bertan zegoen harri bati izugarrizkoa eman nion. Tysonen ukabilkada batek ere, ez zidan hainbesteko miñik egingo.

Aralarren barrena  Argazkia: Peio Gorostegi

    Eskua aurpegira bota eta osorik sentitu nuenean... A  ze     lasaitasuna. Amak ikusi balit...Atzetik zetozten bi korrikalari gelditu eta bost minutu eserita pasa ondoren, berriro ere korrikari ekin nion. Beldurra gorputz guztian sartu zitzaidan. Eta galderak? Honek denak pena merezi ote du? Zer galdu zait neri hemen? Erantzunak soberan...

     Atzetik, halako batean berriro ere Maitane agertu zen. Pena guztiak kontatu eta laster batean Lekunberrin giñen. Bertan Joseba erretiratu egin zela enteratu giñen. Entsalada pasta bat tragatu, bi ogi zati, kokakola bat eta berriro ere lasterka. 43.kma. zen eta orduan ikusi nuen lehendabizikoz nire burua helmugan. Handik aurrera aldapa bat geratzen zen eta banekien ttirri-ttarra pasako nuela. Hotzak oraindik berean jarraitzen zuen eta pauso bakoitzean, lokatzak txorkatila izkutatzen zuen. Azken maldan sartuta, burua lurrera begira jarri, bastoiei fuerte heldu eta indarrak nonbaitetik atera ondoren, Ireber ere atzean utzi genuen. Banekien handik behera aldapa behera zela eta horrek asko lasaitu ninduen. Belaunak miña ematen zidan arren, lasterka egiten uzten zidan eta aldapa behera gustora nindoan. Maitane ere bazetorren eta helmugarako 6 km. faltan, anoa postuan bi txistorra zati jateko ere denbora hartu nuen. Ederra zegoen...!! Handik behera, Leitza ikusten hasi giñen. Hortzak estutu, gorputza zuzendu eta azken metrotan sartu ginen herrian. Hantxe zeuden gurasoak, arreba eta bi alabak (Ainhoa despedida batean zen). Haizeari eta Aialari bi muxu eman ondoren, helmuga. Azkenean 10n ordu 52 minutu eta 55 segundu...eta bizirik.

     Poiektuko bostgarren proba ere aurrera atera degu eta iada bi besterik ez dira gelditzen. Asko sufritutako lasterketa eta ondorioak utzi dizkidana. Belauneko esgintzea eta astebetean hanka ezin mugiturik eduki beharra. Beste behin eskerrak eman etxeko hiru printzesei (lasai Ainhoa, bi besterik ez dira geratzen eta), gurasoei, arrebei, Iker eta Maitaneri (beste behin andregai perfektua), Josebari (hurrengoan ez dik aldegingo), Ion Ubideri (berriro ere egur batean ikusteak, benetako poza eman zidak) APALATEGI KIROLAK (Felixi bereziki), LAFUMA (milesker Patta), LLorones Team-eko Luis Lasari (12.postua) eta Ion Azpirozi (8. helmugan), kuadrillakoei, lagunei eta azken egunotan animoak emandako guztiei.

Milesker eta hurrengorarte !!