ARRATIBEL EN TESIA

Iñaki Arratibel medikua aspalditik kirol munduan dabilen pertsona bat da.
Aste hontan tesi bat egin du eta gutxienez42 ko Unai eta ni,  Joseba, bertan izan gara parte hartzen.
Astelehentik ostegunera aritu gara, 4 egunetan zehar 4 proba ezberdin egin ditugularik.
Hemen resumen txiki bat
Astelehena: maskararekin V02 max kalkulua, hau da proba esfortzu arrunta, laktatoekin.
Asteartea: Asteleheneko emaitzen arabera, 2 sprint fuerte 21 km/h abiaduran eta astelehean eginiko proba berdina, maskararik gabe.
Asteazkena: 30 minutuko karrera kontinua umbral anaerobikoan
Osteguna: 30 minutu karrera kontinua umbraletik % 5 a gora.
Esplikazio dexente eman dizkigu, gure osasun egoera nola dagoen esan eta baita ere hurrengo erronkarako, maratoierako entrenamenduak jarri.
Ea zer moduz moldatzen garen.
Joango gara piskanaka jartzen zer moduz doan dana.
Printzipioz gogotsu eta ondo hasi gara, ikusi egin behar 2 hilabete hauetan zer gertatzen den.
Ondo izannnn

UTMCD- Kronika Unai.U Akatu ez giñenean...

Hau dek, hau dek, hau dek umoria=mixeria…!!

     Astea gaizki hasi nuen. Aurreko ostiralean  lagun batzuekin sagardotegian afaldu ondoren, ez dakit sagardoak ala gaueko freskurak, baina tripei zerbaitek gaizki egin zien. Hurrengo bi egunak Rocaren gainean pasa behar izan nituen. Astelehena,  hezurretako  izugarrizko miñarekin pasa nuen. Hurrengo bi egunetan, goizean jeiki orduko, kriston mareoak sentitzen hasi nintzen. Hala ere, ostegunean  dezenteko aldaketa egin nuelakoan nengoen eta ostiralean bazirudien topera nengoela. Ni bai iñozoa…

UMORIA

    Ostiralean arratseko hiruetan geldituak geunden, Prades aldera irteteko. Suitzako erloju baten antzera, hantxe azaldu zen Joseba, Bob txakurrarekin. Maletak furgonetan sartu eta abiatu giñen Cataluña aldera. Bidean, ura eta Josebarekin joanez gero, derrigorrezkoa den txokolatea erosi ondoren, iada presto geunden bidaiari ekiteko. Bidean Ken 7, Camela, Dj Tiesto, Maddona eta melankoliko jartzen denerako Laura Paussini entzuten joan giñen. Konturatzerako Prades herrian giñen. Herria oso dotore zegoen. Nabari  zen astean zehar, beraiek hain maite duten Diada eguna ospatu zutela (izugarrizko manifestazioa izan omen zen). Balkoietan Senyerak besterik ez ziren ikusten.
     Kanpiñean gauzak utzi ondoren, zerbezatxo bat hartu eta dortsalen bila. 224a eta 225a giñen. Lehenengo arazoa. Nik, beharrezko eraman behar ziren gauzen artean, ez nuen badaezpada ere bigarren frontalik eraman. Antolatzailea pegak jartzen hasi zen eta pentsatzen jarriak giñen ez zigula ateratzen utziko. Hau ere guri pasa behar !!! Ondoan zegoen mutil batek hurrengo egunean berea utziko zidala eta lasai egoteko esan ondoren, afaltzera  joan giñen kanpiñera.

Pasta Party

     Afaria, antolatzaileek hain gustuko duten “Pasta party”a zen. Bertan pasta, makarroi, entsalada pasta eta mazedonia bat jan ostean, ondoan zegoen  Geronako pareja batekin solasalditxo bat egiteko aukera izan genuen. Kafetxo bat hartu, beste solasalditxo bat egin gure txabola txikian, eta hamaiketarako ohean giñen.

MIXERIA

     Gauean, hurrengo egunerako gauza guztiak presto utziak nituenez (ez beste batzuk bezela…??) lo gehixeago egiteko aprobetxatu nuen. 8,15 etan jaiki ondoren, gosaltzera abiatu giñen. Bertan lau “Pantumaca” gazta eta txopedarekin, lau tostada mantekilla ta mermeladarekin, litroerdi melokotoi zuku eta kolakau bat hartu ostean berriro ere txabolara joan giñen. Hantxe egon behar izan nuen orduerdi baino gehiago itxaroten, dakidan batek, bere gauza guztiak non zituen aurkitzen ez zituelako. Dexastre halakoa…

     Halako batean bezperatik zain nuen mutilari frontala hartu eta autobuserantz abiatu giñen. Bertan 40ren bat lagun elkartu giñen. Badalonakoak, Bartzelonakoak, L’Ospitaletekoak eta… ”los dos vascos”. Jendearekin hitz batzuk tartekatu ondoren, L’Alpe Duez zirudien portu batean pasa genuen hurrengo ordubetea. A ze koñazoa… Lasterketa Vilaplana herrian hasten zen. Bertara 11,30tan iritsi ondoren, non gure sorpresa.  Autobusetik jeitsi orduko…!!! 31 gradu !!!   egiten zituen. Izugarrizko bero ufada etortzen zen gure aurpegietara. Bertan Badalonako mutil batekin hitz batzuk egin ostean, espektakulua hastera zihoan.  Itxaroten nengoela, gauza batek harritu ninduen. Ez nuen iñor berotzen ikusten (behar haundirik ez zen arren). Halako batean, Tolosako artixtak bere espektakuluari hasera eman zion.

El "Rayo" vasco

     -Ikustak Unai! Oraintxe  hasiko dituk hauek, ni ezagutzen!! Hantxe hasi zen, gure aurrean zegoen  100 metroko rektan, serie batzuk topera egiten. Jendeak zuhur ta lur begiratzen zion eta nik bitartean parreari ezin eutsi.  5, 4, 3, 2 eta 1. Pum !! Lasterketa hasi bezain laster, hantxe doa herrikidea  sprint batean. 200 metrotan 100 atera zizkigun beste guztiei. 

     -Joder “el vasco”!! Ha empezado como un rayo…

      Nik ordea, nire lekua non zegoen argi neukan. Haseratik 15-20. postuan kokatu nintzen. Hasera oso gogorra zenez (lehen 4 km.tan 750 metro igotzen ziren), lasai eta oinez egingo nuela argi neukan. Lehen tontorrean nahiko ondo ikusi nuen neure burua. Hantxe esan zidaten “el otro vasco ha pasado segundo por aquí”. Ondo zijoak kabroia !! pentsatu nuen neure baitan. Baiña lehen sorpresa jeistean topatu nuen. Igotzaile oso txarra izanik, jeitsiera aprobetxatu nahi nuen korri pixka bat egiteko. Jeisten hasi orduko, txorkatilletan kriston miña somatzen hasi nintzen. Uy,uy,uy…pentsatu nuen. Orduan konturatu nintzen zenbat sufritu behar nuen. Hurrengo 4 km.ak iñoiz pasa dudan parajerik itsusienean igaro ondoren, gorputza blai eginda nuela konturatu nintzen. Ez zen seiñalerik onena… 12.kilometrora iristeko 2 ordu ta laurden behar izan nituen. Ordurako konturatzen hasia nintzen, deshidratazioarekin izugarrizko arazoak izango nituela. Han, bi gel, bi platano eta litroerdi ur edan ondoren, iada oiñez joaten hasi nintzen. Gorputza iada txikitua nuen. Goralarri baten ostean, aurreko anoa gunean jan nituen platanoak bota nituen. Kaguen la hostia…!! Pentsatzen jarria nintzen erretiroan, hala ere hurrengo 4 km.ak gustora egin nituenez, aurrea joatea erabaki nuen. Ordurako 35 bat gradu izango ziren eta denbora gehienean eguzkiak gure burua nola berotzen zuen konturatzen hasiak giñen. Halako batean , 20.km.an buruan mareoak sentitzen hasi nintzen. Eseri  hadi Unai, eseri hadi !!  Momentu  horretan gogoratu nintzen, aurreko egunean antolatzaileetariko baten telefonoa mugikorrean grabatua nuela. Mobila hartu eta deika hasi nintzaion.

Aurpegi ederrarekin...

     - Oye, que soy el vasco de ayer. Que estoy medio muerto en la carretera. Ya podeis venir con la bolsa de la basura a recogerme!!! A ze itxura, karretera erdian. Amak ikusi banindu…

     - Estate tranquilo tumbado en el suelo que ahora van los de la DYA.

     Ordu laurden beranduago hortxe azaltzen dira DYAko bi kide. Jende jatorra benetan. Denetik eman ondoren, tentsioa neurtzeko makina elektrikoa jarri… eta ez zuen seinalerik ere ematen. Hiru saiakera eta gero, berdin. Ni iada pixkat moskeatzen hasia nintzen.

     - Ostia, esto tiene mala pinta. Habrá que meterte suero y llevarte al hospital. A tu compañero también le hemos tenido que rescatar... de la muerte. A ze parea !!!

     - Haz lo que quieras, pero rápido. Que me estoy mareando de nuevo.

     Orduan, mutila kotxera joan eta hor atera zituen sueroa jartzeko tramankulu guztiak. Orratza prestatu, goata zati bat hartu eta zas !!! A ze miña !! Ez zuen inondik ere zainarekin asmatzen.

     - Para, para !!!

     - Ostia, lo siento. Habrá que llamar a la ambulancia y que te lleven al hospital.

     Ur pixka bat emateko eskatu ondoren, hospitalera ez nindutela eramango esan nion.  Berak ordea, ezingo zidatela Pradesera jeitsi  goizeko...¡¡ 4rak arte !! Orduan, nahi zutena egiteko, baina nik dutxa bat hartu eta pixka bat deskantsatu nahi nuela . Denbora batean jan eta edan egin ostean, bere gizonaren zain zegoen emakume batek Pradesera jeitsi ninduen. A ze lasaitasuna !!!. Kanpiñera joan, 25 minututako dutxa bat hartu, 20 minutuz etzanda egon , eta zerbait jan eta gero, Josebaren  helmuga ikustera hurbildu nintzen.

UMORIA

      Gaueko zortziak eta laurdenetan, zombie bat bailitza, sartu zen helmugara Joseba. A ze aurpegi kolorea !!! Zuri-zuri zegoen. Bere txakurrak ere ez zuen ezagutu. Zuzenean DYAra sartu zuten eta bertan errege baten modura hartu zuten. Aquarius pixkat, salda pixkat eta parre batzuk egin ondoren, 40 minutu eta gero, bertako jendeaz agurtu giñen. Dutxatu ondoren, herrira joan eta afaltzeko asmoz , Escudella eta haragi pixkat jan genuen. Puta Soria, earra zegoen !!! Handik kanpiñerako bidea hartu ondoren, oherako ordua zela konturatu giñen. Hurrengo egunean, goizean nahiko lo egin ondoren, gosaltzera. Dena bildu ondoren, furgonetan montatu eta lasterketaz luze hitzegin eta gero… Donostiako maratoia prestatzen hasi giñen. Handik aurrera badakizue… Maddona, Camela, Dj Tiesto eta nola ez… Laura Paussini.

     P.D. Beti pentsatu izan dut, “farandulero” izateko, jaio egin behar dela. Astebukaeran konfirmatu besterik ez dut egin.  Josebarekin espektakulurik ez da falta izaten !!!

Mixeri guztiak bukatu eta gero... afaltzen.

 

Josebaren asteburuko kronika UTMCD

http://josebausa.blogspot.com.es/2012/09/de-donde-ha-salido-este.html

UTMCD

Hori da asteburu hontan burutuko dugun lasterketa.
46,66 km eta 2850 metro positibo.
Simil bat erabiliz Aizkorri bat egitearen antzekoa da.Zailxeagoa seguruna.Bai distantzin luzeago delako, bai desnibelen gehiago delako, bai klimagatik, Costa Dauradan izanik, 30 gradu egingo dituelako, bai materialagatik,......izan ere obligatorioak diren zenbait gauza eskatzen dituzte, frontalak, galtza luzek, xirak, manta,...eta hori dena sartzeko motxila bat beharrezkoa da.
Baina bertan izango gara Unai eta ni, Joseba, eta ahalik eta ondoen pasatzea da helburua.
Hau egin eta gero hurrengo proiektuari begira jarriko gara.Donostiako Maratoia.

Baina orain larunbaterako begira jarriko gara.Perfila piskat ikasi eta karrerako estrategia piskat finkatu.
Astelehenen bertan gure kronikak jarriko ditugu lasterketa honen inguruan.
Dena esan behar bada ez gara onenean iristen.Ez ni eta ez Unai.
Nik zenbait lasterketa egin ditut Abuztuan zehar baina 13 eta 20 km bitartekoak eta desnibela ere 1000 tik pasa gabe.Oraingo hau...es otro cantar.
Unai ere ez da apenas ibili baina honek badu berezkoa eta seguru nago ni baino dexente hobeto bukatuko duela.Estrategia ezberdina erabiliko dugu halere.
Nik bixi bixi atera nahi dut.Lehen igoera gogorrean nahiko aurrean jarri nahi det eta gero 20 km tik aurrera....a sufrir!!
Bueno ba horixe, ondo izan eta astelehenean kontatuko dugu dena!!!!

Udara bukatu da

Udara ez da oraindik buktu bainan tamalez, gehienok lanera bueltatu gara. Gaur egungo egoerarekin pozteko modukoa gainera, opor osteko depresioa izatea....

Guk ere merezitako oporrak egin ditugu. Joseba bizikletan eginiko opor batzuen ostean, inguruko zenbait lasterketa ikuskatu ditu, mendian pixkai ibili da eta noski lana ere egin du; honen lanak horixe du, besteak jai dugunean kunplitu beharra. Chamonixen ere izan da astebetez UTMB eta CCC lasterketak ikusten. (bere kronika, oso ona http://josebausa.blogspot.com.es/2012/09/chamonix.html). Oraingoan ere Luis Lasak erakustaldi aparta eman du eta mundu mailan jokatzen den proban lehen hogeietan sartu da. Izugarria. Ea datorren urtean han izateko aukera dugun!!

Unaiek berriz bere etxeko erreginekin lasai igaro ditu oporrak, eta dirudienez bere zapatillak ere astindu ditu. Badirudi inongo minik ez duela eta urtebetez jasan dituen minak joan zaizkiola. Benetan poztekoa!!

Nik berriz nere gerriko eta kaderako minak pasatzen ez direla ikusirik, "errekuperazio" oporrak egin ditut. Zapatillak hegazkinean ibiltzeko bakarrik ibili ditut, bainan beti ere pretenporada guztiz planifikaturik datorren denboraldiari begira!!

Hasteko janaria asko zaindu dugu, kopierik eta kilorik ez hartzeko; arroza asko, fruta eta barazkiak:

Horrelako txiringitotn jan da geo, aurten tripako miñik ez

Gorputza errekuperatzeko fisioterpauta sesio ugari(happy ending gabe noski):

A ze bizkarreko miña...

Kanikrosean hasteko eta Bob eta Josebaren aurka lehiatzeko fitxajea egiteko ere aprobetxatu deu denbora:

Hik Bob-eri egurra. Besteataz, ni enkargatuko nauk

Egunen batean TTT-koek fitxatzen bagaituzte ere, igeriketan saio latzak egin ditugu:

Eta garrantzitsuena kirolari batentzat askotan ahaztu egiten zaiguna eta entrenamenduak egitea bezain garrantsitsuena dena, kaskabilloak ikutzea:

Beraz, deskantsu eta pretenporada ona egiteagatik, ez dadila izan. 

Josebak eta Unaiek Donostiako maratoia  dute begiz jota eta ziur naiz 3 orduetako marka jeistearen  helburua lortuko dutela. Nik berriz oraingoz ezer gutxi. Joko paraolinpikoetara joatea pentsatu nuen bainan hortarako ere ez naiz klasifikatu. Bide batez esan ze meritu duten kirolari hoiek!!! Ostiralean Unaiekin korrika saioa egin ondoren, bekainean ere agujetak dauzkat. Hilaren 15ean Salou aldera goaz lasterketa bat egitera eta ni botillero bezala egitera!!

Eta ahaztu baino lehen Zorionak Ixone eta Mikel-i! Gaur Marko Zelaia Karrera jaio da. Marco de Gasperiren oinordekoa???....ZORIONAK!!!

Ondo segi!