miércoles, 29 de agosto de 2012

JOSEBA USABIAGA ezagutzen...erreza ez den arren



5 galdera …


1. Hasi berri dezuten proiektuari nola ekin diozu?
   - Ondo ekin diogu,ez ? Gazteak gera eta egingo deu,ez ?? Je.je,je. Hori bai, pixkat luze egingo zaigulakoan nago.

2. Nola ikusi duzu zure burua lehen lasterketan?
   -Ondo ikusi nuen. Azken hilabetean entrenamendu gutxi eginda, eta gaiñera azkar hasi ondoren…baina ondo. Bukatu nuen behintzat eta ea horrela jarraitzen degun.

3. Zer espero duzu irailean korri behar dezuten UTMCD lasterketaz?
   -Irailean…estrategi berdiña. Azkar hasi…”hay que dar la cara” !! je,je. Gaiñera Tarragonan izanda, esango dute..”zein da hau ???”. Oraingoz itxura ona dauka je,je. Luego reventon y a sufrir !!!. Hala ere, orain Alpetan km. batzuk sartu eta hematocrito batzuk hartzeko gogoz nago.

4. Donostiako maratoia izango al da urteko erronka nagusia?
   -Ba, ez dakit nagusiena, baiña gogoz hartuko dut. Maratoia da guztietan muskularki gogorrena…erritmo aldetik konstanteena…eta ea 3 ordutik jeisten deun. Zeren, zuk ere noizbait jeitsi beharko dezu, ez? Arroza pasako zaik bestela !! Baiña bai…irailaren 15etik aurrera, errepidera eta Berazubiko tartanera.

5. Datorren urteko lasterketei begira, zein duzu begiz jota?
   -Begiz jota ??? Apirilekoa (Bartzelonako Ultratraila) gustora egingo det…eta Chamonixekoa (tokatzen bazaigu behintzat) “ke no falte”. Aneto ere egin nahi det…eta Quebrantahuesos..eta…

…eta 20 bitxikeri.

1.- Uzturre ala Sietecaminos ? Uzturre…nola ez.
2.- Kulotea ala galtzamotzak ? Motzak, shorts horietakoak.
3.- Maratoia ala Ultramaratoiak ? Maratoiak.
4.- Norekin dituzu “pikerik” nagusienak ? Pikea sanoa noski. Mendian Ion Ubiderekin eta errepidean Iker          Sagastumerekin
5.- Zegama Aizkorri ala Goierriko 2 Haundiak ? Gohierriko 2 Haundiak, noski.
6.- Zure “petardazorik” haundiena ? Iaz Carros de Foc-ekoa itzela izan zen. Aurten G2H ko azken km.
7.- The North Face ala Salomon ? North Face. Salomon, kaka de la vaca!!
8.- Aitor Osa ala Walter Bezerra ? Imanol Goñi !! Walterri ere estima diot. Aitor Osa…s.c.
9.- 2012ko lasterketarik politena ? G2H…Camile…eta maratoia noski.
10.- Iñoiz itzuliko ez zaren lasterketa bat ? Oraindik ez dut horrelakorik topatu
11.- Kafesnea edo Cola Cao ? Cola Cao goizero…eta askotan iluntzean ere bai.
12.- Sagardoa edo ardoa ? Umm, sagardoa agian.
13.- Txokolatea edo helatua ? Garaian garaikoa. Urte guztian zehar…txokolatea eta asko. Udaran helatua. Hala ere aukeratzekotan…txokolatea.
14.- Mendia edo hondartza ? Galdera al da? Hondartzak alergia ematen dit !!
15.- Parrandarako zerbeza edo kalimotxoa ? Beti zerbeza.
16.- Haragia edo arraina ? Haragia nahiago.
17.- Sagardotegia edo jatetxea ? Eozein. Hala ere azkenaldian señorito xamarra bihurtuz…jatetxea.
18.- Parrandarako leku bat ? Tolosako Arostegieta kalea.
19.- Julio Iglesias edo Camela ? Publiko ein behar dezu ? Me va…me va…me va.
20.- Hil arte bizi edo Erreleboa? Ez dakizu ze gustora egingo ditudan iraileko Erreleboak !! Bestean ere ederki pasatzen degu. Kalitatez., Hil arte bizi.

Ondo izan .

martes, 21 de agosto de 2012

2. zitatik gertuago.....

Iada hilabete baino gutxiago geratzen da Gutxienez 42 ko bigarren proba egiteko.
Irailak 15 an izango da, Costa Dauradan.Oraindik iskripzioa egin gabe baina egin beharrekoa.
Motibazioa ezin esan gainezka dagoela.Fetxa txarrak dira entrenatzeko baina halaere joan egingo gara eta egin egingo dugu.
Ion Tailandian oporretan dabil, seguro zapatillak armairutik aterata.
Unai ere erdi oporretan, baina zapatillak ere dexente erabiliz.
Ni, Joseba, nere kasa, nahiko suabe baina azken 3 astetan 3 lasterketa eginez.Martxa mantentzeko.

Zehaztuko dugu aurreraxeago nola egingo dugun biajea, helburuak,...
3 zitarako bai.Horretarako motibazioa altuagoa da.Donostiako Nazioarteko Maratoia.Azaroan.

Ondo izan!!!

viernes, 3 de agosto de 2012

G2H


En primer lugar, perdón por no escribir en Euskera. Prometí que lo haría ne bilingue pero con esta chapa....

21:00 horas. Hemos quedado debajo de casa. Joseba, Unai y yo vivimos en un radio de 200 metros, en el nuevo barrio de Voith – Gorostidi de Tolosa. A menos 5 estoy todavía cenando y mirando a la TV tragando alguna mierda de programa. Me da una pereza del copón bajar ya que ya se lo que me depara la noche. No he preparado la bolsa para dejar en el Km. 50 ya que ya sé que no voy a llegar. Pero como soy un segurolas me digo “lleva las bolsa a ver si va a sonar la flauta….”. Total que me pongo a prepararla y se me hace tarde. Cuando bajo, el coche de Unai parece el almacén del maxi china “¿a dónde vamos, a una carrera o nos vamos de casa?”, “calla y sube que nosotros igual si nos vamos de casa!!” dicen Unai e Iker Beloki. Risas, vaciles y tensión en el ambiente. Vamos a coger al último pasajero, Maitane. La pobre no sé si estaba nerviosa o no pero seguro que se puso más al montarse con nosotros. Vaya santa…
                                Los 3 caballeros del apocalipsis. Eran 4 no?Nos falta alguien....

Llegamos a Beasain y nos preparamos fuera del coche. Nuestra ilustre componente femenina sigue alucinada con nuestros métodos y costumbre antes de un sarao como este. Le ha tocado la lotería de debutar con gente sería como nosotros al lado, jeje. Vamos hacia la salida, dejamos los bártulos, tomamos un café, la cagada del miedo y para la salida. El ambiente es espectacular, la gente nos saca fotos como si fuéramos buenos (pobres ingenuos), aunque mejor están aquí viendo la salida que no en casa viendo Sálvame Deluxe.
                                                   Iker, ni, Joseba, Unai eta Maitane

Últimas indicaciones de Valdi, director de la carrera, música que te pone los pelos de punta y pum!! Los primeros metros no te das cuenta de si vas corriendo o volando ya que las calles están repletas de gente. Cuando salimos de Beasain para dirigirnos hacia Ordizia me doy cuenta de que estamos corriendo si y a toda pastilla!! 4:15 y bajando el pistón y la gente pasándome a tope!! Camino a Zaldibia me acoplo a un par de corredores conocidos y llegamos al primer control; ambiente espectacular y pelos de punta. Las sensaciones son buenas; no tengo dolor y voy a buen ritmo y agusto. Al salir de aquí decido seguir igual e incluso coger un ritmo un poco más alto, velocidad crucero que pensaba llevar. Voy fácil, empezando a pasar a una pila de gente que ha empezado la carrera a toda ostia y que ahora empiezan a darse cuenta de lo que les espera. Km 14 aprox., empiezan los putos dolores de cintura. De aquí hasta Larraitz, en apenas 4 o 5 kilómetros el dolor sube exponencialmente “Mierda puta, no ha sonado la flauta”. Llego a Larraitz; mogollón de gente, espectacular. Allí está Ainhoa con mi hermana “¿qué tal, sigues?”, “puf me duele pero igual subo hacia Txindoki”. Me miran con cara de pensar que soy un poco tonto, pero me dicen que me esperan donde quiera. Joseba ha pasado hace 8 minutos. Tanto?. Joder, este ha cenado keroseno. Tiro para arriba con ganas pero según empiezo a subir me viene Paco con las rebajas  y además del dolor de cintura, me empieza a doler el abductor. Nada, que tengo esa pierna para la basura. Me paro, estiro un poco y acepto la realidad “estoy más estropeado que la cama de un loco. Para casa”. Llamo a Ainhoa y le doy la excelente noticia de que no me van a tener que esperar más. Bajo al control y entro el chip. Se acabó. Mi primera retirada. Me jode mucho pero en estas condiciones iba a repetir la agonía que sufrí en la Zegama, que hice la carrera con dolor desde el km. 7. Cuando me retiro llegan Unai, Iker y Maitane. Me acerco a ellos a preguntarles que tal van y a ofrecerles geles y chocolate que llevo en la mochila. Los 3 van agusto y sin dolores. Guay!
Para casa, ducha y sesión de teletienda en el sofá ya que no puedo dormir. Queremos acercarnos a ver a Joseba y mis cuentas de la lechera me dicen que llegará hacia las 6:20. Cuando llegamos a Etxegarate. Km.50 Joseba está sentado comiendo e hidratándose. “¿qué tal vas?”,”puf, fundido. Me he sobrau un poco y con el tiempo que hace te cansas el doble”. Le ofrezco cosas de mi bolsa (ya sabía yo que la tenía que llevar) y sale con ganas aunque sabiendo lo que le espera.

                                                  Trisock calcetines. Muy muy buenos

A las 2 horas pasan Unai, Iker y Maitane. Tienen cara de sufrimiento, de haber pasado frio y penurias. La verdad es que la noche ha sido muy mala con temperaturas de 3-4 grados y lluvia constante. Bueno lo de la cara de sufrimiento iba por los machos porque Maitane parece que viene de dar un paseo! Vaya casta. Reparto de estupefacientes por parte de nuestro distribuidor oficial Igor (tranquilos que son solo ibuprofenos y glucosas) y salen con ganas “creo que les veré en meta” pienso.
De aquí nos vamos a la meta a ver cómo llegan los buenos. Impresionante 2. Puesto de Luis Lasa (Zorionak !) y a tomar algo para ver cómo llegan mis amigos. Primero llega Joseba al que he llamado por teléfono preocupado para saber si quería que lo acompañase o algo. Me manda un sms pero mi teléfono no va bien por lo que no me entero de donde está. Empieza a pasar gente que iban con él, conmigo, más gente y nada. Al final aparece por el horizonte como si hubiese estado en la guerra. Valiente dándolo todo desde el principio pero parafraseándolo, el que empieza como caballo andaluz acaba como burro manchego. Hala ere, zorionak Joseba. Chapeau.
Hacia las 4 de la tarde, cuando Ainhoa ya me había abandonado por pesau llegan Unai, Iker y Maitane. Que llegará Joseba me hizo mucha ilusión pero un poco más de ilusión me hizo cuando llegaron estos tres, sobre todo por Unai. Es el alma mater de esta embajada, el que nos engañó para empezar a correr este tipo de carreras y que por mala suerte no pudo acompañarnos el año pasado hasta la meta a Joseba y a mí. O sea que ya ha perdido la virginidad en estas cosas por lo que ya no hay excusas. Además estos días esta triste por la pérdida de un amigo. Y yo preocupado por no poder correr....Animo!!
 Iker y Maitane chapeau también. Bueno, Maitane algo más que chapeau. No vi a nadie llegar tan entero de cara a meta. Dará que hablar….
Agradecer a todos los conocidos, familiares y amigos que estuvisteis todo el finde pendientes durmiendo poco, acudiendo a los controles, donándonos ropa  y dando ánimos. Si algún día ganamos algún premio, seréis recompensados!  O sea que a esperar…
Yo yo sigo jodido. No sé que tengo pero algo tengo. No puedo correr, andando en bici me molesta, escalando también…..será la edad? No los sé. Entre tanto me voy a descansar en vacaciones lejos, muy lejos. A un sitio donde dudo que haya carreras. Entre tanto, ondo pasa denoi y aprovechar el tiempo que la vida son 2 días!!


Ion